Κηφισός

Τά περισσότερα χρόνια τής ζωής μου τά έζησα δίπλα στόν Κηφισό, δίχως νά
μπορέσω νά τόν υπερασπιστώ από τήν μανία καταστροφής του από ανθρώπους πού τό
μόνο πού ξέρουν νά κάνουν στή ζωή τους είναι νά λιγοστεύουν δίχως όριο τήν
ανθρωπιά τους.
Ο Θεός Κηφισός τέκνο τού Ωκεανού καί τής Τιθύος, λατρευόταν στό Φάληρο καί
στόν Ωρωπό από εκείνους τούς προγόνους μας πού η Φύσις μεταμόρφωνε τήν Ζωή
τους σέ ιερό Βωμό αφιερωμένο στό πύρωμα τής αγνής συνύπαρξης όλων τών
Πλασμάτων τού Σύμπαντος.

«...κι ουδέ οι ακοίμητες ποτέ δε λιγοστεύουν
απ΄του Κηφισού το ρέμα οι βρυσομάνες
να στριφογυρνούν,
μα πάντα όλες τις μέρες τα καθάρια των νερά καθώς κυλούνε
πιάνουν γρήγορα τους κάμπους να καρπίζουν
της πλατύστηθης της γης:...»
Χορικό από τον «Οιδίπους επί Κολωνώ» τού Σοφοκλέους

Υπάρχει ακόμη ο Ελευσινιακός Κηφισός (σημερινός Σαρανταπόταμος), ο  Αργολικός
Κηφισός καί ο Κηφισός τής Βοιωτίας. Στόν Όμηρο η λίμνη Κωπαΐδα λέγεται
Κηφισίς.
Ο Αττικός Κηφισσός είναι ο σημαντικότερος ποταμός τού λεκανοπεδίου, δίχως αυτό
νά σημαίνει τίποτα γιά τούς χαμένους στόν κόσμο τους νεοέλληνες. Η Αθήνα είναι
η μόνη πρωτεύουσα στήν Ευρώπη πού έχει ποτάμι αναξιοποίητο, βουτηγμένο στά
απόβλητα κάι σάν νά ντρέπεται γι' αυτό τό σκέπασε γιά νά μήν δείχνει ίσως τήν
τεράστια έλλειψη τών κατοίκων της. Τό μεγαλύτερο μέρος τών υδάτων του
προέρχεται από τις «Τρινεμείς» πηγές (Φασίδερι) όπως αναφέρει ο Στράβωνας. Η
μεγάλη κεντρική πηγή, το περίφημο Κεφαλάρι τής Κηφισιάς, που μέχρι το 1950
ανάβλυζε 400 κυβικά μέτρα νερό τήν ώρα, εξαφανίστηκε.  Δέχεται τά νερά τής
Πάρνηθας, τής Πεντέλης και τού Αιγάλεω. Διέρχεται από τή Δεκέλεια, τή Μετα­
μόρφωση, τή Νέα Φιλαδέλφεια, τά Πατήσια, περνά από τίς Τρείς γέφυρες, από τήν
Κολοκυνθού, από τό Βοτανικό, τόν Ρέντη. Λίγο πρίν  από τίς εκβολές, ο Κηφισός
δέχεται  τά νερά καί τού άλλου Ιερού ποταμού τής Αθήνας, τού Ιλισού,  και
εκβάλλει στον Όρμο Φαλήρου, στο Νέο Φάληρο.

«Κι απ’τα νερά του Κηφισού
τα διάφανα, έχουν να πουν,
η Κύπριδα αύρες απαλές
 και γλυκομύριστες ρουφά
τή χώρα να δροσολογά.»
Χορικό από τη «Μήδεια» του Σοφοκλέους

Τό Περιστέρι κατά την αρχαιότητα αποτελούσε τμήμα του περίφημου Ελαιώνα των
Αθηνών καί ήταν πλούσιο σέ πανίδα καί χλωρίδα. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι στόν
ποταμό, πού στήν αρχαιότητα ήταν σε ορισμένα σημεία πλεύσιμος, αλιεύονταν
χέλια. Στά νερά τού ποταμού, μέχρι καί τά πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, συνήθιζαν
να κάνουν μπάνιο. Ο Κηφισός είναι πατέρας τής Διογένειας και παππούς τής
Πραξιθέας, συζύγου τού Ερεχθέως. Στό Αμφιάρειο, κοντά στόν Ωρωπό, μοιραζόταν
με τίς Νύμφες, τόν Πάνα καί τόν Αχελώο Βωμό. Ο Κηφισσός συνευρέθη μέ τήν Νύμφη
Λειριόπη στά νερά του καί από τήν ενωσή τους γεννήθηκε ο Νάρκισσος. Σύμφωνα μέ
τοπικές παραδόσεις ο Κηφισός είναι ο τόπος απαγωγής τής Περσεφόνης από τόν
Πλούτωνα. Στίς όχθες του Κηφισού άνδρες τής φυλής τών Φυταλιδών υποδέχτηκαν
τόν Θησέα καί τόν εξαγνίσαν από τούς φόνους τών κακοποιών που είχε διαπράξει
κατά τήν πορεία του πρός τήν Αθήνα. Εξαγνισμένος πιά ο Θησέας μπήκε στην
Αθήνα.
Ο ποταμός Κηφισός αναπαριστάται στό αριστερό άκρο τού δυτικού αετώματος τού
Παρθενώνος. Η σειρά μέ τήν οποία απεικονίζονται οι σωζόμενες μορφές από τά
αριστερά πρός τά δεξιά είναι η εξής: Κηφισός, Κέκρωψ - Πάνδροσος, Ερμής,
Αθηνά, Ποσειδών, Αθηνά, Ίρις, Αμφιτρίτη, Ωρείθυια, δύο γυναικείες μορφές,
Ιλισός, Καλλιρόη.
Τμήματα τού αρχαίου τείχους τών Αθηνών έχουν βρεθεί καί στίς δύο όχθες του.
Η απαξίωση καί κυρίως η κάλυψη τού Φυσικού πνεύμονα τής Αθήνας έχει τεράστιες
περιβαντολλογικές συνέπειες στή Ζωή μας. Ένας Ποταμός πού θά μπορούσε νά είναι
κόσμημα γιά τήν Ζωή τών κατοίκων έχει γίνει χώρος αποβλήτων καί μπαζών, πού
στό σκεπασμένο τμήμα του πληρώνουμε φόρο αίματος στ' όνομα τής οδικής
ασυδοσίας.

Καί όμως από το νοσοκομείο Αγίων Αναργύρων και πάνω ο Κηφισός είναι ζωντανός,
φιλοξενεί στά Ιερά νερά του Ζωή, ακόμη καί ψάρια. Μεγάλους πληθυσμούς από
ποταμοκέφαλους καί μπριάνες εντόπισαν στον Κηφισό τα μέλη της ιχθυολογικής
ομάδας τού Ινστιτούτου Εσωτερικών Υδάτων τού Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων
Ερευνών. Δυστυχώς δέν έχει εντοπιστεί ακόμη τό περίφημο Αττικόψαρο τό αρχαιότερο σπονδυλόζωο τής Αττικής, επειδή τήν κατοικεί εδώ καί εκατομμύρια
χρόνια τουλάχιστον από τό Πλειόκαινο.
Τό Προεδρικό Διάταγμα Προστασίας Κηφισού προβλέπει τήν ανάπλαση 12.000
παρόχθιων στρεμμάτων, αλλά μένει πρός τό παρόν στά συρτάρια.
Η Ύβρις είς βάρος τού Κηφισού από ανθρώπους ανίερους δέν μπορεί νά διακόψει
τήν ιστορική πορεία του. Ο Μεγάλος Ποταμός θά ξαναβρεί τόν δρόμο του καί
όποιος βρεθεί στό διάβα του εμπόδιο θά νοιώσει τήν ορμή του.

 

Κάποτε ο Μάης

Όλα καλά!

Κάποτε ο Μάης ήταν ο Πρίγκηπας τών Επαναστάσεων.

Σιγά σιγά τά πράγματα αποκαθίστανται όπως τό θέλησαν οι Άρχοντες τού κόσμου
τού Κέρδους. Βεβηλωμένη Φύση στ' όνομα τού χρυσού, κατακρεουργημένος Λαός στ'
όνομα τών τραπεζιτών, μιά γεννιά όλοκληρη χαμένη στ' όνομα τού ξεπουλήματος
τής Χώρας. Απόλυτη υποταγή στούς νέους οικονομικούς φεουδάρχες, πού δέν
άντεξαν χωρίς δουλοπάροικους. Όλος ο συμπλεγματισμός τών ανθρώπων πού
λατρεύουν τόν θεό τού Κέρδους, ξεσπά βίαια εναντίον τών ανθρώπων τού Λαού. Σέ
λίγο θά εφαρμόσουν καί τό "Δικαίωμα τής πρώτης νύχτας".
4.000 αυτοκτονίες "θυσία σέ βρώμικο Βωμό".
Ευνουχισμένος Λαός, μαλθακοί βασιλιάδες πού δέν βλέπουν ότι είναι κιόλας γυμνοί, αυτοθαυμάζοντας τ' ανύπαρκτα ρούχα τής ευημερίας τους. Εκατομμύρια Ψυχές ρίχνονται στό καμίνι τού κανιβαλισμού τής ελεύθερης αγοράς. Ένας άγριος πόλεμος κυνηγιού τού
χρήματος έχει ξεσπάσει χρόνια τώρα κι εμείς βιώνουμε τίς συνεπειές του.
Καθένας πού δείχνει διαφορετικός, γίνεται εχθρός τού ομογενοποιημένου
συστήματος εκμεταλλεύσεως τών ανθρώπων, κάθε ελεύθερη φωνή εναντίον τού
συστήματος αντιπατριωτική πράξη.
 Αυτοί πού οδήγησαν στόν εκφασισμό τής κοινωνίας μας οδηγώντας τους στήν
αγκαλιά μιάς ναζιστικής συμμορίας, ετοιμάζονται οι υποκριτές νά πάρουν καί
μέτρα εναντίον τους.
Τό Ισραήλ συνεχίζει απτόητο τό apartheid  κατά τών Παλαιστινίων, τά
ξαναβρίσκει μέ τόν διαχρονικό συμμαχό της τήν Τουρκία, μέ τίς ευλογίες τής
Αμερικής, διότι αρκετά κράτησε αυτό τό παραμύθι μέ τήν Ελλάδα. Τό Ισλάμ
δυναμώνει μέ παρότρυνση τών Δυτικών. Τί θά 'χουμε νά σφάζουμε στά χρόνια πού
έρχονται;  Άλλωστε μεγαλώνει επικίνδυνα καί η Κίνα, καλό κάνει ένα κραταιό
Ισλάμ από τά κοσμικά κράτη τής περιοχής, πού δέν έμεινε καί κανένα. Μόνο η
Συρία τού Άσαντ αντιστέκεται.
Οδήγησαν μέ τούς συνεχείς πολέμους τούς Λαούς τών χωρών στήν προσφυγιά καί
στήν μετανάστευση, καί παίρνουν μέτρα εναντίον τους, όταν αναζητώντας
προορισμούς αναζήτησης τροφής, οδηγούνται στίς χώρες τους.
Η Ρωσία μόνιμος φαφλατάς τής διεθνούς σκηνής, δέν μπορεί καλά καλά νά
διασφαλίσει τόν "ζωτικό της χώρο", έμεινε νά κουνάει τό δάχτυλο σάν παρωχημένη
δασκάλα τής Σοβιετικής Ενώσεως.
Η Γερμανία ανίκανη νά παρεκλίνει από τόν ρόλο πού τής επιφύλαξε ή Μοίρα της
στόν κόσμο, συνεχίζει νά είναι η μάστιγα τού Δυτικού κόσμου.

Η Ε.Ε. διάλεξε τούς τραπεζίτες από τούς Λαούς της, επιβάλλοντας μιά άνιση οικονομική ένωση, χωρίς νά προηγηθεί πολιτική ενοποίηση.
Όλο τό παρηκμασμένο πολιτικό σύστημα προσπαθεί νά διατηρηθεί στήν Ζωή μέ
οποιοδήποτε κόστος. Διανοούμενοι πιά είναι οι Οικονομολόγοι καί οι οικονομικοί
αναλυτές. Οι ποιητές καί ο λεγόμενος πνευματικός κόσμος είναι μιά βαριά καί
άδεια σκιά ενός σκιάχτρου πού έφτιαξαν μόνοι τους, βουτηγμένοι στήν αλαζονία
καί στίς κρατικές επιχορηγήσεις. Έμειναν σήμερα νά εκπροσωπούνται από τόν
γηραιό καί ασταθή Μίκη.
Τό συστημικό παρακράτος πού όλα αυτά τά χρόνια κρυβόταν πίσω από τίς κουρτίνες
μιάς ψευδούς ευημερίας, έχει βγεί απροκάλυπτα μπροστά χρησιμοποιώντας ανοιχτά
πιά, πολιτικούς, πραιτοριανούς αστυνομικούς, ΜΜΕ πού άλλωστε είναι καί
υποτακτικοί υπαλληλοί τους. Ματατζήδες λειτουργούν ώς υπάλληλοι αδηφάγων
επιχειρηματιών, κακοποιώντας εργαζομένους. Ενεργώντας σάν στρατός κατοχής
εισβάλει σέ πόλεις (Κερατέα, Σκουριές), χρησιμοποιεί τόνους χημικών εναντίον
διαδηλωτών-εχθρών τής τριμερούς "μαϊμού" κυβέρνησης. Λεφτά γιά τήν καταστολή
πάντα υπήρχαν.
Ο Καπιταλισμός, η νομιμοποίηση δηλαδή τής απληστίας καί οι τοπικοί
κυβερνητικοί υπηρέτες του, χρειάζονται τά φθηνά ξένα χέρια, χρειάζονται τά
στρατόπεδα συγκέντρωσης ψυχών. Γιά νά έχουμε παντού Μανωλάδες, Ινδούς
φουκαράδες στ' "αναψυκτήρια" τών Μαγγίνων, οικιακούς δούλους γιά νά δείχνουν
οι νεόπλουτοι τήν κοινωνική τους ευμάρεια.

Είναι τουλάχιστον γραφικό σήμερα ν' αναζητούμε λύσεις διεξόδου μέσα από
νεοφιλελεύθερες οδούς πού δημιούργησαν τό πρόβλημα. Άν ο Καπιταλισμός
λειτουργούσε δέν θά δημιουργούσε τέτοια χαοτική κρίση. Είναι ένα παρηκμασμένο
σύστημα πού μόνο προβλήματα δημιουργεί πιά καί αυτό πού τού απόμεινε είναι νά
προσπαθεί αγωνιωδώς νά διαχειρισθεί τήν κρίση πού προκάλεσε.

Ό Μύθος πάλι μάς διδάσκει:
Προερχόμενος ο Ηρακλής από τή Θάσο και πηγαίνοντας στίς Μυκήνες έφτασε στήν
Τορώνη. Εκεί τον προκάλεσαν ο Πολύγονος και ο Τηλέγονος, οι άπληστοι γιοι του
Πρωτέα και εγγονοί του Ποσειδώνα, πού αφού δέν τούς έφτανε η πατρική περιουσία
έγιναν ληστές γιά νά ικανοποιήσουν τήν απληστία τους. Ο Ήρωας αφού σκότωσε καί
τούς δυο αντιπάλους του, επέστρεψε με ασφάλεια στίς Μυκήνες, όπου παρέδωσε
στόν Ευρυσθέα τή ζώνη της Ιππολύτης ολοκληρώνοντας τόν ένατο άθλο του.

Σοβιετικού τύπου λύσεις δέν κάνουμε τόν κόπο κάν ν' αναζητήσουμε.
Είναι καιρός οι εργαζόμενοι νά πάρουν τίς δουλειές στά χέρια τους. Ν' αρχίσει
η αυτοδιαχείριση καί τό Κοινοτικό σύστημα τής αλληλοβοηθείας. Δέν ήρθαμε σ'
αυτήν τήν Γή γιά νά υπηρετούμε αφεντάδες καί νά κάνουμε πλούσιες δέκα
οικογένειες τραπεζιτοτσιφλικάδων. Ο άνθρωπος πού δέν παράγει μόνος του πλούτο,
αλλά αμείβεται μέ μισθό διά τήν εργασία του από εργοδότη είναι Δούλος, κατά τό
Ελληνικό Έθος.

Είκοσι χρόνια δούλεψα καπνά∙ είκοσι χρόνια
φυντάνια, βοτανίσματα, ποτίσματα,
όργωμα, ξαναόργωμα και σβάρνισμα
και φύτεμα και σκάλισμα και πότισμα και μάζεμα κι
αρμάθιασμα και διάλεγμα και λιάσιμο και κόψιμο
και τέλος
δεμάτιασμα
για να 'ρθει ο έμπορας και να βαθμολογήσει
66 τοις εκατό στο κράτος
27 τοις εκατό στην τσέπη του
κι 7 τοις εκατό σ' εμάς
και μες σ' αυτά τα εφτά τοις εκατό,
να 'ναι λιπάσματα, ποτίσματα, οργωτικά, εργατικά
δικός μας μόχτος, χρέη, κ' η ζωή
που θέλει τη ζωή και τίποτε
δεν την παρηγορεί έξω απ' αυτή.
Αν είναι που οι μισοί ξενιτευτήκαμε
αν είναι που δεν έχουμε μια σιγουριά
και δεν χορταίνουμε ξεκούραση και ύπνο και φαΐ
δεν είναι που δεν εργαστήκαμε
δεν είναι που δεν κάναμε οικονομίες
δεν είναι που δεν ήμασταν οι τυχεροί∙
είναι που μας ληστεύανε και μας ληστεύουν:
Όχι οι Πέρσες μήτε οι Ενετοί
μήτε οι Τούρκοι μήτε οι Γερμανοί
μα οι δικοί μας
γενίτσαροι του πλούτου και της μόρφωσης
πολιτικοί κι ακαδημαϊκοί
και Εκκλησία και βιομήχανοι.
Είναι που μας ληστεύανε
και μας ληστεύουν.
Γιάννης Υφαντής, Νεοελληνική ιστορία
1976
Από τη συλλογή Ποιήματα Κεντήματα στο Δέρμα του Διαβόλου (1988)