Υπό τήν αναμονή τής Αιωνιότητος

 

Κάθε ακλόνητη πίστη μαχαιριά κατάβαθη
στό πανώριο κορμί τής Ελευθερίας,
αποστασιοποιούμαι γυμνά καί διάφανα
καί μοιράζομαι τά κομμάτια μου
μ' αυτούς πού υψώνονται στήν παροδικότητά μου
... καί στά λάθη μου.
Δέν γίνομαι έρμαιο στά καπρίτσια κανενός
δέν κουβαλάω τήν τρέλα μεγάλων ιδεών,
αφαιρώ συνεχώς απαλάσσοντας είς τό διηνεκές
κάθε ξεθεωμένο βάρος πού κρεμά ή ματαιοδοξία μου
σ' αυτό πού αντιλαμβάνομαι ώς αληθινό.
Ζώ τό παρόν μου απαγκιστρωμένα από κάθε συσσώρευση
βρυκολακιασμένου παρελθόντος
καταφρονώντας ένα μέλλον πού μπορεί νά βιοπορίσει
ξεδιάντροπα κάθε μάταιη απολυτότητά μου.
Δέν διαμοιράζω τίς αισθήσεις μου ανεξάρτητα από τίς νοητικές μου προβολές.
Ζώ τήν ανθρώπινη τραγικότητά μου, πότε κατρακυλώντας, πότε καθρεφτίζοντας τήν μορφή μου στήν απέναντι πλευρά πού καθηλώνει κάθε σκευωρία τών δισταγμών μου νά ανορθωθεί
στά εξαίσια πεδία πού ξεχειλίζουν όνειρα, συνταράσσοντας κάθε ζωή παρασυρμένη από τήν σύντομη ιστορία τής ανθρωπότητας...
Στέκομαι δείχνοντας τήν ανθρώπινη βαρβαρότητά μου μαδώντας μιά μαργαρίτα...
Sub specie aeternitatis.................