Στην υγειονομική κρίση που ζούμε, που ακολούθησε την βαθιά οικονομική, που ακόμη δεν έχουμε ξεπεράσει βέβαια, δεικνύεται η αξεπέραστα διορατική ρήση του Ισοκράτη:
"Μηδενί συμφοράν ονειδίσης. Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον."
Ισχύει αυτή για όλους;
Τα γεγονότα μας δείχνουν το αντίθετο. Γι' άλλη μια φορά αυτοί που διαχωρίσθηκαν από το σύνολο, υπηρετώντας διαχρονικά μόνο τον εαυτό τους και την επιβίωσή τους, βάζοντας σε κίνδυνο τις ζωές ανθρώπων, είναι οι εκπρόσωποι του "θεού" στον κόσμο, που στην Ελλάδα τον ρόλο του μεσίτη έχει η Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία. Πιστή στα δόγματά της, με κορυφαίο τον έξωθεν του κόσμου τούτου δημιουργό, στέκεται κι αυτή έξω από κάθε νομιμότητα ή κοινοτική συλλογικότητα που δεν υπηρετεί τα συμφέροντά της. Μάχεται οποιοδήποτε επιχείρημα θίγει το δογματικό της τέλμα, βάζοντας σε κίνδυνο, εν προκειμένω στην υγειονομική κρίση, την ζωή των ανθρώπων.
Από την αρχή της κρίσης φάνηκε ότι το μεγάλο πρόβλημα, αναμενόμενου και του Πεσάχ, θα ήταν να πεισθούν ο κλήρος και οι χριστιανοί ακόλουθοί του, για το κλείσιμο των ναών τους και την εναρμόνισή τους με την έκτακτη νομιμότητα.
Ας θυμηθούμε την αρχική άρνηση του επικεφαλής των ορθοδόξων στην Ελλάδα Ιερώνυμου, να σεβαστεί τα μέτρα. Χρειάσθηκε να συρθεί το πολιτικό σύστημα κάτω από τα ράσα του αρχιεπισκόπου, ώστε,εν μέρει, να υποχωρήσει. Γι' άλλη μια φορά φάνηκε ποιος διαχειρίζεται αυτόν τον τυραννισμένο τόπο.
Υπουργοί τηλεοπτικοί αστέρες, όπως ο υπουργός Ανάπτυξης & Επενδύσεων, αυτολογοκρίνομαι μη θέλοντας καν να ξεστομίσω τ' ονομά του, έβγαινε ως νέος Τορκεμάδα στριγγλίζοντας στα κανάλια "Πιστεύεις; Εσύ πιστεύεις", "Δεν μιλώ με απίστους" στις προτροπές της λογικής για την απαγόρευσης της μετάληψης και κλείσιμο των ναών, τονίζοντας πως στηρίζει τη στάση της Εκκλησίας.
Προκειμένου να υπηρετήσουν το κανιβαλικό τοτέμ της μετάληψης, θυσιάζουν το υπέρτατο αγαθό της ζωής.
Βουλευτές όπως η Ράπτη, προκλητικά παραβιάζοντας την νομιμότητα, δήλωνε:«Εγώ κοινώνησα, και θα συνεχίσω να κοινωνώ».
Δήμαρχοι, βουλευτές, υπουργοί, λοιμωξιολόγοι, ιεράρχες, λαϊκοί έβαλαν πάνω από το κοινό καλό τις θρησκευτικές τους εμμονές.
Από την άλλη εκτιμώ την στάση των Ελλήνων Πολυθεϊστών, που από την αρχή της κρίσης τάχθηκαν υπέρ του κοινού σκοπού για την διασφάλιση της υγείας και της συνέχισης της ζωής σ' αυτόν τον Ιερό τόπο.
"Με σεβασμό στο υπέρτατο αγαθό της Υγιείας και εναρμονίζοντας τις δράσεις μας με τις ορθές οδηγίες του κράτους για τον περιορισμό της επιδημίας, η κοινότητα ματαιώνει μέχρι νεωτέρας τις εκδηλώσεις της, αρχής γενομένης με την επίσκεψη στην Νεμέα. Οι ιητήρες Θεοί και Θεές μαζί μας."
"Λάβρυς" Λατρευτική Κοινότητα
Η Ελληνική θρησκεία αντιλαμβάνεται τον κόσμο ως ενιαίο και αδιαίρετο σύνολο. Προέκτασή της είναι όλα τα όντα, οι τέχνες, οι επιστήμες. Μεγάλη της υπηρεσία, η θεραπεία της ζωής, ως μέγιστο αγαθό. Η Ελληνική θρησκεία είναι άρρηκτα δεμένη με την ζωή της Πολιτείας και το αντίστροφο, αντιλαμβανόμενη αυτήν ως κοινωνικό όχημα συντροφικότητας. Εκεί βρίσκονται οι Βωμοί της, οι Ναοί της, οι Μύθοι της, οι θρύλοι της και οι παραδόσεις της. Εκεί βρίσκεται το μεγαλύτερο μέρος της ψυχή της.
Δεν ξέρω αν στο μέλλον, κυρίως οι χριστιανοί, μπορούν να επικαλεστούν οποιαδήποτε παραβίαση νομιμότητας, αφού σε μια κρίσιμη στιγμή, δεν σεβάστηκαν την ίδια την ζωή. Ακόμη και το κλείσιμο των ναών τους για τους πιστούς, έγινε υπό τον Οφθαλμό της Αδράστειας.
Μια προσωρινή αναστολή της λειτουργίας των ναών τους έγινε αφορμή για σύγκρουση, απειλές, κατάρες και κάθε φύσεως τριτοκοσμικών αντιδράσεων.
Φαντασθείτε τώρα πως εμείς οι Έλληνες Πολυθεϊστές στερούμαστε τους Βωμούς μας, του Ναούς μας από το 356 μ.κ.χ. Αναγκαζόμαστε να ζητιανεύουμε ερείπια για ν' ασκήσουμε τις, αυτονόητες για όλους τους άλλους, ιεροπραξίες μας.
Θεωρώ, χωρίς βέβαια να έχω πεισθεί ο ίδιος, αλλά τουλάχιστον εύχομαι, ο κόσμος που θ' αναδυθεί από αυτήν την κρίση ν΄αντιληφθεί την παντοδυναμία του θανάτου και να λατρέψει την ζωή.
