Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2020

Η Διαπόμπευση του Ιερού Βράχου

                                                      

Ο Παρθενώνας από την αρχή της ιστορικής του διαδρομής, σηματοδότησε μια ολόκληρη εποχή. Δημιούργημα της Ελληνικής οπτικής, αγγίζει μέσω του εμφυσήματος των αρχιτεκτονικών του αναλογιών, την "ενσάρκωση". Ένας ναός αντάξιος της Θεάς που τον ενέπνευσε. Χωρίς την υψηλή έμπνευση που προκαλεί το κάλλος της Σοφίας της Αθηνάς, ο ναός δεν θα είχε φθάσει σε αυτά τα δυσθεώρητα Ολύμπια ύψη. Ο περιβάλλοντας χώρος που τον συμπληρώνει, χρήζει αναλόγου θαυμασμού, που συμβάλλει ώστε να του αποδοθεί η καθιερωμένη τιμητική ονομασία του Ιερού Βράχου.

Αλήθεια είναι ότι ο Ιερός Βράχος δεν έτυχε αναλόγου σεβασμού, στο πέρασμα των χρόνων. Βάρβαροι όλων των εποχών, έκαψαν, κατέστρεψαν, σύλησαν για διαφορετικούς λόγους ο καθένας το συγκρότημα της Ακρόπολης των Αθηνών.

Σκοπός του παρόντος πονήματος δεν είναι μια ακόμη καταγραφή της ιστορικής πορείας του. Αφορμή για την συγγραφή του στάθηκε, η σύγχρονη τσιμεντοποίηση του Ιερού Βράχου καθώς και των μονοπατιών του Λόφου των Μουσών, το αριστούργημα του Πικιώνη, με την σύμφωνη γνώμη του ΚΑΣ, από το Υπουργείο Πολιτισμού.

Συμφωνώ πλήρως για την προσαρμογή των μονοπατιών στα δεδομένα των καιρών μας, φθορές που φέρνει η υπερεκμετάλευση του χώρου για την άγρα εισιτηρίων, την εξυπηρέτηση ΑΜΕΑ, την διευκόλυνση των ηλικιωμένων και γενικώς μέτρων που θα κάνουν ασφαλέστερη την πρόσβαση στον Ιερό Βράχο. Η Εθνική Ομοσπονδία Κινητικά Αναπήρων είχε προτείνει την τοποθέτηση πλεξιγκλάς ή ξύλινου δαπέδου.

Τα υλικά όμως που θα επιλεγούν, είναι απαραίτητο και ιερή υποχρέωση ν' αρμόζουν με την υψηλή καλλιτεχνική οπτική του χώρου και τον αρμονικό συνδυασμό που υπέδειξαν οι εμπνευστές του.

Η επιλογή του τσιμέντου και του beton arme ως λύση, δηλαδή υλικών που έφερε το κίνημα του Μοντερνισμού στις αρχές του 20ου αιώνα, σ' ένα κλασικό αριστούργημα, τουλάχιστον θυμηδία μπορεί να προκαλέσει. Η σύγχρονη αισθητική που επιδεικνύει το Υπουργείο με την συνεργασία του ΚΑΣ, είναι αντάξια της βλαχομπαρόκ οπτικής αυτού του Βαλκανικού κρατιδίου, που κακώς ονομάζεται Ελλάδα. Επίδειξη μιας επαρχιώτικης αλαζονείας που αγγίζει την ύβρη.

Το υπουργείο Πολιτισμού σε ανακοίνωσή του, αντί να δώσει εξηγήσεις επί της ουσίας, όπως οφείλει, αρκέστηκε να κλειστεί στο κέλυφος της υπεροψίας του και να επιτεθεί μ' έναν οχετό ειρωνίας, στις κριτικές που δέχτηκε. Το τσιμέντωμα του Ιερού Βράχου ήρθε να προστεθεί στις ανάλογες καταστροφικές επεμβάσεις του Νικόλαου Μπαλάνου.

Χωρίς να έχω τις γνώσεις που αναλογούν, αλλά προσεγγίζοντας το όλο θέμα μέσα από το φίλτρο κυρίως της αισθητικής, που κληρονομήσαμε ως παρακαταθήκη από τους προγόνους μας, θα μπορούσαν να τοποθετηθούν αντιολισθητικές πλάκες ταιριαστές με τον χώρο ή ξύλινο δάπεδο ή φαντάζομαι ότι θα υπάρχουν πολλές προτάσεις από ειδικούς του αντικειμένου. 

Η επιλογή του τσιμεντώματος της κοινής οικοδομικής, αποτελεί διαπόμπευση της ιερότητας του χώρου και είναι επιβεβλημένο να παρθεί πίσω. 

Ελιμπίσθηκα το ανέφικτο...
Δημήτρης Πικιώνης