Ο μοιραίος γιατρός
Επί τή ευκαιρία τών αλλεπάλληλων επετειών τών μαχών πού έδωσαν οι πρόγονοί μας νικηφόρα κατά τού Ασιατικού σκοταδισμού, θά γράψουμε λίγα λόγια γιά ένα πρόσωπο πού η νοσταλγία γιά τήν πατρίδα του, τόν ώθησε στήν προτροπή εκστρατείας κατά τής Ελλάδος.
Τόν Δημοκήδη τόν Κροτωνιάτη υιό τού Καλλιφώντος.
Ο Δημοκήδης ωθούμενος από τήν θυμώδη καί οργίλη φύση τού πατρός του, έφυγε γιά τήν Αίγινα όπου συνέχισε τίς σπουδές του στήν Ιατρική. Ικανότατος μαθητής έγινε ακόμη πιό σπουδαίος ιατρός, ο καλύτερος τού καιρού του. Οι Αιγινήτες τόν διόρισαν επίσημο γιατρό τής Πόλις τους μέ μισθό ένα τάλαντο τόν χρόνο. Η φήμη του εξαπλώθηκε γρήγορα κι έπειτα από έναν χρόνο οι Αθηναίοι τού πρότειναν 10000 δραχμές(100 μνές-1 τάλαντο 6000 δραχμές). Ύστερα από τέσσερα χρόνια στήν Αθήνα ο τύραννος τής Σάμου Πολυκράτης τού έδωσε δύο τάλαντα τόν χρόνο καί ο Δημοκήδης τό 524π.κ.χ. εγκαταστάθηκε στήν Σάμο. Εκεί εντυπωσιάζει τούς πάντες κυρίως μέ τό ήθος του, ακόμη καί τόν Πυθαγόρα πού ίσως από αυτήν τήν επαφή επέλεξε τόν Κρότωνα ως τήν Πόλη πού θά υλοποιούσε τίς ιδέες του.
Τό 522 ο Πέρσης διοικητής τής Φρυγίας Οροίτης προσκαλέι τόν Πολυκράτη μέ δόλιο σκοπό τήν εξόντωσή του. Ο Δημοκήδης ακολουθεί τόν τύραννο όπως είναι φυσικό στό ταξίδι του. Εκεί ο Οροίτης συνέλαβε τόν Πολυκράτη έβαλε να τον γδάρουν ζωντανό και έπειτα να τον σταυρώσουν, υποδούλωσε τήν συνοδεία του καί τήν έστειλε δώρο στόν Δαρείο.
Κάποτε ο Δαρείος έπεσε από το άλογο και χτύπησε το πόδι του. Φώναξε τους Αιγύπτιους γιατρούς για να τον θεραπεύσουν, αλλά αυτοί κακομεταχειρίστηκαν το πόδι του, ενώ αυτός, εξ αιτίας των πόνων, δεν κατάφερε να κλείσει μάτι για 7 ημέρες και νύχτες. Τότε πληροφορήθηκε για την παρουσία του Δημοκήδη. Τον παρουσίασαν μπροστά του ρακένδυτο και σε άθλια κατάσταση, οπότε και τον ρώτησε αν γνώριζε Ιατρική. Στην αρχή αυτός αρνήθηκε, φοβούμενος πως αν αποκάλυπτε την ιδιότητά του δεν θα έβλεπε ξανά την Ελλάδα. Ο Δαρείος το υποπτεύθηκε και διέταξε να φέρουν μαστίγια και ακίδες για να τον βασανίσουν. Φοβισμένος τότε ο Δημοκήδης, παραδέχθηκε πως ήταν ιατρός. Περιποιήθηκε το πόδι του Δαρείου, ο οποίος και θεραπεύτηκε μετά από μερικές μέρες. Για αμοιβή ο Δαρείος σκέφτηκε να του χαρίσει δύο ζευγάρια χρυσές χειροπέδες κι εκείνος τότε παρατήρησε μελαγχολικά ότι με αυτόν τον τρόπο ο δεσπότης του θα τον έκανε να νοιώθει διπλή τη δυστυχία του. Ο λόγος άρεσε του Δαρείου που σε ένδειξη ευγνωμοσύνης κι εμπιστοσύνης έδωσε διαταγή να οδηγήσουν τον Δημοκήδη στον γυναικωνίτη του. Εκεί οι γυναίκες γέμισαν χρυσάφι τον Έλληνα ιατρό αφού είχε σώσει τον βασιλιά. Έτσι ο Δημοκήδης από ξένος, έγινε ευνοούμενος του Δαρείου. Έλαβε τη μέγιστη τιμή να είναι ομοτράπεζος του βασιλιά και μπορούσε να του ζητήσει ό,τι ήθελε εκτός από το να επιστρέψει στην Ελλάδα. Πέρασε ο καιρός και η Άτοσσα, αδελφή και γυναίκα του Δαρείου, αρρώστησε. Της παρουσιάστηκε ένα έλκωμα στον μαστό, το οποίο άρχισε να απλώνεται. Φοβήθηκε και φώναξε τον Δημοκήδη να την εξετάσει. Αυτός την διαβεβαίωσε πως θα την γιατρέψει αλλά την έβαλε πρώτα να του ορκιστεί ότι θα έκανε ό,τι του ζητούσε, βεβαιώνοντάς της πως οι απαιτήσεις του δεν θα ήταν ατιμωτικές. Ο Δημοκήδης πράγματι την γιάτρεψε και της ζήτησε να πείσει τον Δαρείο να εκστρατεύσει εναντίον της Ελλάδας, μόνος τρόπος κατ' αυτόν να ξαναδεί την πατρίδα του. Η Άτοσσα κράτησε την υπόσχεσή της και συνέπεσαν οι καιροί που ο Δαρείος σκόπευε να εκστρατεύσει εναντίον των Σκυθών. Η γυναίκα του τον παρακίνησε να την αναβάλει και να επιχειρήσει εναντίον της Ελλάδος.
"Σε παρακαλώ, βάδισε εναντίον των Ελλήνων. Έχω ακούσει πολλά για τις γυναίκες της Λακωνίας και θα ήθελα να έχω μερικές για δούλες καθώς και Αργίτισσες, Αθηναίες και Κορίνθιες. Έχεις κι ένα πλεονέκτημα βασιλιά μου. Βρίσκεται στην διάθεσή σου ένας άνθρωπος που θα σου φανεί πολύ χρήσιμος για αυτή την εκστρατεία. Ο ιατρός που σου γιάτρεψε το πόδι".
Ο Δαρείος δεν πείστηκε και της αποκρίθηκε πως θα ήταν χρήσιμο να στείλει πρώτα κατασκόπους στην Ελλάδα για να τον πληροφορήσουν τί είδους λαός είναι οι Έλληνες και τότε έχοντας συγκεντρώσει πληροφορίες, να εκστρατεύσει. Φώναξε τότε 15 επιφανείς Πέρσες και τους διέταξε να συνοδεύσουν τον Δημοκήδη διατρέχοντας όλη την Ελλάδα, αλλά κυρίως να τον φέρουν οπωσδήποτε πίσω. Ο βασιλιάς φώναξε τον Δημοκήδη ανακοινώνοντάς του το ταξίδι στην Ελλάδα, δίνοντάς του δώρα για τον πατέρα του και τον αδελφό του. Πράγματι, έφυγε ο Δημοκήδης μαζί με τους 15 Πέρσες, έχοντας όμως στον νού του να μην ξαναγυρίσει. Έκαναν έναν μεγάλο περίπλου που τους οδήγησε έως τον Τάραντα της Ιταλίας, όπου ο τύραννος Αριστοφιλίδης κράτησε δέσμιους τους Πέρσες κι έτσι ο Δημοκήδης κατάφερε κι έφυγε στον Κρότωνα. Ο τύραννος τους κράτησε με πρόφαση ότι κατασκοπεύουν για λογαριασμό του βασιλιά, πράγμα που ήταν αλήθεια, αλλά χωρίς να το ξέρει. Όταν ο Αριστοφιλίδης τους άφησε ελεύθερους, οι Πέρσες πήγαν στον Κρότωνα ζητώντας πίσω τον Δημοκήδη, αλλά οι Κροτωνιάτες αρνήθηκαν κι ο ίδιος ο Δημοκήδης τούς έδωσε ένα μήνυμα για τον βασιλιά ότι είχε πάρει γυναίκα την κόρη του Μύλωνος, του περίφημου παγκρατιαστή που τον είχε ακουστά ακόμα κι ο Δαρείος.
Εδώ τελειώνει ό,τι γνωρίζουμε για τον Δημοκήδη, ο οποίος είναι σχεδόν βέβαιο πως θα έζησε μια καλή ζωή στην πατρίδα του. Είχε ρίξει όμως ήδη τον επικίνδυνο σπόρο για την Ελλάδα. Το ενδιαφέρον δηλαδή του Βασιλιά για μια χώρα που του ήταν μάλλον άγνωστη και αδιάφορη, την Ελλάδα.
Επί τή ευκαιρία τών αλλεπάλληλων επετειών τών μαχών πού έδωσαν οι πρόγονοί μας νικηφόρα κατά τού Ασιατικού σκοταδισμού, θά γράψουμε λίγα λόγια γιά ένα πρόσωπο πού η νοσταλγία γιά τήν πατρίδα του, τόν ώθησε στήν προτροπή εκστρατείας κατά τής Ελλάδος.
Τόν Δημοκήδη τόν Κροτωνιάτη υιό τού Καλλιφώντος.
Ο Δημοκήδης ωθούμενος από τήν θυμώδη καί οργίλη φύση τού πατρός του, έφυγε γιά τήν Αίγινα όπου συνέχισε τίς σπουδές του στήν Ιατρική. Ικανότατος μαθητής έγινε ακόμη πιό σπουδαίος ιατρός, ο καλύτερος τού καιρού του. Οι Αιγινήτες τόν διόρισαν επίσημο γιατρό τής Πόλις τους μέ μισθό ένα τάλαντο τόν χρόνο. Η φήμη του εξαπλώθηκε γρήγορα κι έπειτα από έναν χρόνο οι Αθηναίοι τού πρότειναν 10000 δραχμές(100 μνές-1 τάλαντο 6000 δραχμές). Ύστερα από τέσσερα χρόνια στήν Αθήνα ο τύραννος τής Σάμου Πολυκράτης τού έδωσε δύο τάλαντα τόν χρόνο καί ο Δημοκήδης τό 524π.κ.χ. εγκαταστάθηκε στήν Σάμο. Εκεί εντυπωσιάζει τούς πάντες κυρίως μέ τό ήθος του, ακόμη καί τόν Πυθαγόρα πού ίσως από αυτήν τήν επαφή επέλεξε τόν Κρότωνα ως τήν Πόλη πού θά υλοποιούσε τίς ιδέες του.
Τό 522 ο Πέρσης διοικητής τής Φρυγίας Οροίτης προσκαλέι τόν Πολυκράτη μέ δόλιο σκοπό τήν εξόντωσή του. Ο Δημοκήδης ακολουθεί τόν τύραννο όπως είναι φυσικό στό ταξίδι του. Εκεί ο Οροίτης συνέλαβε τόν Πολυκράτη έβαλε να τον γδάρουν ζωντανό και έπειτα να τον σταυρώσουν, υποδούλωσε τήν συνοδεία του καί τήν έστειλε δώρο στόν Δαρείο.
Κάποτε ο Δαρείος έπεσε από το άλογο και χτύπησε το πόδι του. Φώναξε τους Αιγύπτιους γιατρούς για να τον θεραπεύσουν, αλλά αυτοί κακομεταχειρίστηκαν το πόδι του, ενώ αυτός, εξ αιτίας των πόνων, δεν κατάφερε να κλείσει μάτι για 7 ημέρες και νύχτες. Τότε πληροφορήθηκε για την παρουσία του Δημοκήδη. Τον παρουσίασαν μπροστά του ρακένδυτο και σε άθλια κατάσταση, οπότε και τον ρώτησε αν γνώριζε Ιατρική. Στην αρχή αυτός αρνήθηκε, φοβούμενος πως αν αποκάλυπτε την ιδιότητά του δεν θα έβλεπε ξανά την Ελλάδα. Ο Δαρείος το υποπτεύθηκε και διέταξε να φέρουν μαστίγια και ακίδες για να τον βασανίσουν. Φοβισμένος τότε ο Δημοκήδης, παραδέχθηκε πως ήταν ιατρός. Περιποιήθηκε το πόδι του Δαρείου, ο οποίος και θεραπεύτηκε μετά από μερικές μέρες. Για αμοιβή ο Δαρείος σκέφτηκε να του χαρίσει δύο ζευγάρια χρυσές χειροπέδες κι εκείνος τότε παρατήρησε μελαγχολικά ότι με αυτόν τον τρόπο ο δεσπότης του θα τον έκανε να νοιώθει διπλή τη δυστυχία του. Ο λόγος άρεσε του Δαρείου που σε ένδειξη ευγνωμοσύνης κι εμπιστοσύνης έδωσε διαταγή να οδηγήσουν τον Δημοκήδη στον γυναικωνίτη του. Εκεί οι γυναίκες γέμισαν χρυσάφι τον Έλληνα ιατρό αφού είχε σώσει τον βασιλιά. Έτσι ο Δημοκήδης από ξένος, έγινε ευνοούμενος του Δαρείου. Έλαβε τη μέγιστη τιμή να είναι ομοτράπεζος του βασιλιά και μπορούσε να του ζητήσει ό,τι ήθελε εκτός από το να επιστρέψει στην Ελλάδα. Πέρασε ο καιρός και η Άτοσσα, αδελφή και γυναίκα του Δαρείου, αρρώστησε. Της παρουσιάστηκε ένα έλκωμα στον μαστό, το οποίο άρχισε να απλώνεται. Φοβήθηκε και φώναξε τον Δημοκήδη να την εξετάσει. Αυτός την διαβεβαίωσε πως θα την γιατρέψει αλλά την έβαλε πρώτα να του ορκιστεί ότι θα έκανε ό,τι του ζητούσε, βεβαιώνοντάς της πως οι απαιτήσεις του δεν θα ήταν ατιμωτικές. Ο Δημοκήδης πράγματι την γιάτρεψε και της ζήτησε να πείσει τον Δαρείο να εκστρατεύσει εναντίον της Ελλάδας, μόνος τρόπος κατ' αυτόν να ξαναδεί την πατρίδα του. Η Άτοσσα κράτησε την υπόσχεσή της και συνέπεσαν οι καιροί που ο Δαρείος σκόπευε να εκστρατεύσει εναντίον των Σκυθών. Η γυναίκα του τον παρακίνησε να την αναβάλει και να επιχειρήσει εναντίον της Ελλάδος.
"Σε παρακαλώ, βάδισε εναντίον των Ελλήνων. Έχω ακούσει πολλά για τις γυναίκες της Λακωνίας και θα ήθελα να έχω μερικές για δούλες καθώς και Αργίτισσες, Αθηναίες και Κορίνθιες. Έχεις κι ένα πλεονέκτημα βασιλιά μου. Βρίσκεται στην διάθεσή σου ένας άνθρωπος που θα σου φανεί πολύ χρήσιμος για αυτή την εκστρατεία. Ο ιατρός που σου γιάτρεψε το πόδι".
Ο Δαρείος δεν πείστηκε και της αποκρίθηκε πως θα ήταν χρήσιμο να στείλει πρώτα κατασκόπους στην Ελλάδα για να τον πληροφορήσουν τί είδους λαός είναι οι Έλληνες και τότε έχοντας συγκεντρώσει πληροφορίες, να εκστρατεύσει. Φώναξε τότε 15 επιφανείς Πέρσες και τους διέταξε να συνοδεύσουν τον Δημοκήδη διατρέχοντας όλη την Ελλάδα, αλλά κυρίως να τον φέρουν οπωσδήποτε πίσω. Ο βασιλιάς φώναξε τον Δημοκήδη ανακοινώνοντάς του το ταξίδι στην Ελλάδα, δίνοντάς του δώρα για τον πατέρα του και τον αδελφό του. Πράγματι, έφυγε ο Δημοκήδης μαζί με τους 15 Πέρσες, έχοντας όμως στον νού του να μην ξαναγυρίσει. Έκαναν έναν μεγάλο περίπλου που τους οδήγησε έως τον Τάραντα της Ιταλίας, όπου ο τύραννος Αριστοφιλίδης κράτησε δέσμιους τους Πέρσες κι έτσι ο Δημοκήδης κατάφερε κι έφυγε στον Κρότωνα. Ο τύραννος τους κράτησε με πρόφαση ότι κατασκοπεύουν για λογαριασμό του βασιλιά, πράγμα που ήταν αλήθεια, αλλά χωρίς να το ξέρει. Όταν ο Αριστοφιλίδης τους άφησε ελεύθερους, οι Πέρσες πήγαν στον Κρότωνα ζητώντας πίσω τον Δημοκήδη, αλλά οι Κροτωνιάτες αρνήθηκαν κι ο ίδιος ο Δημοκήδης τούς έδωσε ένα μήνυμα για τον βασιλιά ότι είχε πάρει γυναίκα την κόρη του Μύλωνος, του περίφημου παγκρατιαστή που τον είχε ακουστά ακόμα κι ο Δαρείος.
Εδώ τελειώνει ό,τι γνωρίζουμε για τον Δημοκήδη, ο οποίος είναι σχεδόν βέβαιο πως θα έζησε μια καλή ζωή στην πατρίδα του. Είχε ρίξει όμως ήδη τον επικίνδυνο σπόρο για την Ελλάδα. Το ενδιαφέρον δηλαδή του Βασιλιά για μια χώρα που του ήταν μάλλον άγνωστη και αδιάφορη, την Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου