Μιά άγνωστη ιστορία

Μέ αφορμή τίς θλιβερές εκδηλώσεις τού Ελληνικού Λαού κατά τήν διανομή τροφίμων έξω από τό Υπουργείο Ανάπτυξης, θυμήθηκα μιά σχεδόν άγνωστη ιστορία μέ θύμα τόν Ουκρανικό Λαό. Τόν Μεγάλο Λιμό τού 1932-1933 ή Γολoντομόρ στήν Ουκρανική γλώσσα.
Τήν διετία 1932-1933 ό ''πατερούλης'' Στάλιν εξαγγέλει στήν τότε Σοβιετική Ένωση τήν μεγάλη "Αγροτική Μεταρρύθμιση". Τό Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης, σε συνεργασία με τη διοίκηση της Ουκρανικής ΣΣΔ, με το πρόσχημα της κολεκτιβοποίησης, διέταξε να κατασχεθούν πρώτα όλα τα σιτηρά προϊόντα από τους αγρούς και τις αποθήκες και στη συνέχεια όλα τά μή σιτηρά προϊόντα και τα ζώα. Επιπλέον, απαγορεύτηκε η μετακίνηση του αγροτικού πληθυσμού στις πόλεις. Αποτέλεσμα τής ευφυούς Μεταρρύθμισης ήταν ό θάνατος εκατομμυρίων Ουκρανών (6.000.000 έως 12.000.000 μέσα σέ 500 ημέρες), χωρίς μέχρι σήμερα νά μπορούμε νά υπολογίσουμε ακριβώς τόν αριθμό τών νεκρών.
Ή Γενοκτονία  μόλις το 1991 γίνεται γνωστή. Ή Σταλινική πολιτική κρύβει στήν Λήθη τήν καταστροφή τού Ουκρανικού Λαού. Δέν ξέρω άν χωρά ένα ακόμη ιστορικό άλλοθι ''ποτέ ξανά''.  Γερμανοί και Ιταλοί, γνώριζαν και μάλιστα με αρκετές λεπτομέρειες τα σχετικά με τον λιμό του 1932-1933. Οι αναφορές των Ιταλών διπλωματών που ήταν διαπιστευμένοι στο Χαρκόφ, στην Οδησσό ή στο Νοβοροσίσκ και οι οποίες αποκαλύφθηκαν πρόσφατα και δημοσιεύτηκαν από τον Ιταλό ιστορικό Αντρέα Γκρατσιόζι , αποδεικνύουν ότι ο Μουσολίνι ήταν απολύτως εν γνώσει της καταστάσεως, ωστόσο δεν την χρησιμοποίησε για την αντικομμουνιστική του προπαγάνδα. Αντιθέτως, το καλοκαίρι του 1933 σημαδεύτηκε από την υπογραφή μιας ιταλοσοβιετικής εμπορικής συμφωνίας, που την ακολούθησε η υπογραφή ενός συμφώνου ειρήνης και μη επιθέσεως.
Τον Αύγουστο του 1932, ο Μολότοφ ανέφερε στο Πολιτικό Γραφείο ότι υφίστατο «πραγματική απειλή λιμού ακόμη και στις περιοχές όπου η συγκομιδή ήταν εξαιρετική». Ωστόσο, πρότεινε να εκπληρωθεί με κάθε τίμημα το πλάνο της συλλογής των εισφορών. Ακόμα και σκληροί σταλινικοί  ζήτησαν από τον Στάλιν και τον Μολότοφ να ελαφρύνουν το πλάνο συλλογής εισφορών.
«Η άποψή σας», αποκρίθηκε ο Μολότοφ, «είναι βαθύτατα λαθεμένη και διόλου μπολσεβίκικη. Εμείς οι μπολσεβίκοι δεν μπορούμε να βάζουμε τις ανάγκες του κράτους, ανάγκες που καθορίζονται επακριβώς με κομματικές αποφάσεις,  στη δέκατη,  ακόμη και στη  δεύτερη θέση» . Υποχρεωμένοι να παραδώσουν κάτω από τις απειλές, ακόμη και τα βασανιστήρια, όλα τα ισχνά τους αποθέματα,
μην έχοντας ούτε τα μέσα ούτε τη δυνατότητα να αγοράσουν οτιδήποτε, εκατομμύρια αγρότες των πιο πλούσιων αγροτικών περιοχών της Σοβιετικής Ένωσης αφέθηκαν έτσι στο έλεος του λιμού και δεν είχαν άλλη σωτηρία από το να φύγουν, με προορισμό τα μεγάλα αστικά κέντρα. Όμως, στις 27 Δεκεμβρίου 1932, η κυβέρνηση καθιέρωσε το εσωτερικό διαβατήριο και την υποχρεωτική απογραφή
των κατοίκων των πόλεων, με στόχο να περιορίσει την έξοδο των αγροτών, να «εξολοθρεύσει τον κοινωνικό παρασιτισμό» και να «καταπολεμήσει τη διείσδυση των κουλάκων στις πόλεις».
Μια επιζήσασα του λιμού, η Nina Popovych περιγράφει: «Ήταν τρομακτικά χρόνια. Οι μητέρες έκοβαν φέτες τα παιδιά τους, τα έριχναν σε κατσαρόλες να τα μαγειρέψουν και τα έτρωγαν. Η μητέρα μου πήγε σε ένα χωράφι, όπου υπήρχαν μερικά άλογα και έφερε πίσω το κεφάλι ενός αλόγου - άλλες πέντε γυναίκες έπεσαν πάνω του και άρχισαν να το δαγκώνουν. Ήταν φριχτό! Οι άνθρωποι πέθαιναν μέσα στον δρόμο, αν τους τρυπούσες, το αίμα τους ήταν σαν νερό..»
 Όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα ζούσαν, αν ο Στάλιν έπαυε τις κατασχέσεις της παραγωγής και τις εξαγωγές σίτου για λίγους μόνο μήνες, και τους επέτρεπε τη πρόσβαση στο  ίδιο το σιτάρι τους.
Μετά την πρόσφατη αναγνώριση του λιμού ως γενοκτονία από το ουκρανικό κοινοβούλιο, το Κρεμλίνο δήλωσε: "Το πρόβλημα της πείνας - μαζικού θανάτου ανθρώπων στην Ουκρανία το 1932 - 33 πρέπει να εξετάσουν ειδικοί. Έχουμε δηλώσει επανειλημμένα στους Ουκρανούς συναδέλφους μας ότι ζητήματα τέτοιας φύσεως πρέπει να εξετάζουν ειδικοί - ιστορικοί και από τις δύο πλευρές.
Δεν πρέπει να πολιτικοποιούμε αυτό το θέμα".
Ορισμένα πράγματα σ' αυτόν τόν κόσμο ξεκινούν από εκεί πού δέν φτάνει ποτέ κανείς....