Οί αόρατοι

 

Άρα μη θανόντες τώ δοκείν ζώμεν μόνον,
Έλληνες άνδρες, συμφορά πεπτωκότες
όνειρον εικάζοντες είναι τόν βίον;
ή ζώμεν ημείς, τού βίου τεθνηκότος;
Παλλαδάς

 

Υπάρχει σ' αυτήν τήν χώρα πού κατ' επίφασιν λέγεται Ελλάδα, μιά κοινότητα

ανθρώπων, αγνώστου αριθμού, πού αγωνιά καί αγωνίζεται γιά τό αυτονόητο.

Τόν αυτοπροσδιορισμό και τη θέση της στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Οί Έλληνες Πολυθεϊστές.

Άς δούμε πρώτα τί ισχύει στήν υπόλοιπη Ευρώπη, μέ τίς τοπικές Πολυθεϊστικές Λατρείες.
Στις χώρες της Βαλτικής καί κυρίως στην Λιθουανία, τό 1940 τό Πολυθεϊστικό

κίνημα είχε υποστεί διωγμό από τήν Σοβιετική κατοχή. Άπό το 1995 είναι

αναγνωρισμένη θρησκεία (Romuva), ενώ από τον Οκτώβριο τού 2002

αναγνωρίστηκε επισήμως ως ισότιμη με τις άλλες γνωστές θρησκείες της

Λιθουανίας. Τά ίδια περίπου ισχύουν καί γιά τήν Λετονία.
Στήν Ισλανδία ή Asatru παράδοση αποτελεί επισήμως αναγνωρισμένη θρησκεία

από το 1973, χάρη στις συντονισμένες προσπάθειες τού Sveinbjorn

Beinteinsson, ο οποίος θα εκλεγεί και ο πρώτος «αρχιερέας» της

Πολυθεϊστικής αυτής λατρείας. Ακολούθησαν η Δανία και η Νορβηγία.
Ό Δρυϊδισμός τό 2010 αναγνωρίστηκε ως κανονική και νόμιμη θρησκεία στο

Ηνωμένο Βασίλειο, μαζί με όλα τα απαραίτητα παρεπόμενα, δηλαδή την

φοροαπαλλαγή της, και τη δυνατότητα φορολογικών εκπτώσεων για όσους

προσφέρουν δωρεές στην «εκκλησία» των Δρυίδων. Μόλις πρόσφατα στήν

Ιρλανδία νομιμοποιήθησαν οί Πολυθεϊστικοί Γάμοι.
Στή Σουηδία ή θρησκευτική ελευθερία διασφαλίζεται από το σύνταγμα της.
Στήν Γερμανία οί διωγμοί από τούς Ναζί καί οί φυλακίσεις τών Παγανιστών

στά στρατόπεδα συγκεντρώσεως κορυφώνονται τό 1938. Στήν σύγχρονη Γερμανία

ή λατρεία τού Votan είναι ελεύθερη καί Βωμοί στόν Odin υψώνονται στά

Γερμανικά δάση.
Στήν Ρωσία οι αυτόχθονες λατρείες είναι επίσημα αναγνωρισμένες θρησκείες,

ιδίως στήν Σιβηρία στους πληθυσμούς των Κοριάκων, των Γιακούτιων και των

Τσούκτσι καθώς και στην χερσόνησο της Καμτσάτκα ό Σλαβικός ΠολυθεΪσμός

κυριαρχεί.

 

Άν κοιτάξουμε τόν υπόλοιπο κόσμο, από τό Ιαπωνικό Σίντο μέ τίς πολλές

ομοιότητες μέ τόν Ελληνικό Πολυθεϊσμό,"την εποχή του ονείρου" τών
 Αβοριγίνων, τήν  Κινεζική ευρέως πολυθεϊστική λαϊκή θρησκεία, τόν

Ινδουϊσμό, τόν Ζωροαστρισμό στό σύγχρονο Ιράν πού είναι ζώσα παράδοση στήν

Τεχεράνη, στο Γιαζντ, το Κερμάν και το Κερμανσάχ, περνάμε τόν

Ατλαντικο΄ωκεανό καί στήν αυτόχθονη λατρεία τής Μινεσότα καί τής

Β.Αμερικής γιά νά καταλήξουμε στήν αυτονόητη πιά Λατρεία τών αυτοχθόνων σέ

όλη σχεδόν τήν Λατινική Αμερική. Ό Πολυθεϊσμός αναδεικνύεται πλέον στήν

πολυπληθέστερη Θρησκεία τού πλανήτη.

 

Στήν τελευταία βέβαια θεοκρατία τής Ευρώπης στήν χώρα πού κάποτε λέγονταν

Ελλάδα, τά πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Ή αυτόχθονα καί ζώσα

Πολυθεϊστική Λατρεία τής Πατρίδος μας αντιμετωπίζεται εχθρικά ή μ' ένα

πέπλο άμετρης υποκρισίας από τήν επίσημη Πολιτεία. Ή απολύτως νόμιμη,

γνωστή Ελληνική Λατρεία μέ αποδεδειγμένο αριθμό Λατρευτών, αγνώστου

βεβαίως μεγέθους, γιά τήν Κρατική εξουσία αποτελεί αγκάθι. Είναι γνωστό

ότι τό Ελληνικό κράτος στερείται, επί τούτου, μηχανισμού αναγνώρισης

οποιωνδήποτε θρησκειών πλήν τών τριών μονοθεϊστικών: Ορθοδοξία, Ιουδαϊσμός

και Μωαμεθανισμός πού χαίρουν απαραδέκτων προνομίων.Εμείς οί Έλληνες

Πολυθεϊστές μέ τήν μακραίωνη Παράδοση διεκδικούμε τό δικαίωμα τού

Ελευθέρου αυτοπροσδιορισμού μας, αλλά όχι στά πλαίσια μιάς ψευδοανοχής

προσδιορισμένης από τήν θεοκρατική εξουσία, πού θά μάς κάνει καί χάρη νά

μάς ανέχεται στούς "κόλπους" της ώς απολωλότα πρόβατα.

Αυτό πού θεωρώ ότι εκφράζει τήν υπαρξή μας στό σύγχρονο γίγνεσθαι περνά

από τόν περίφημο λόγο τού Ε.Βενιζέλου τό 1906 στήν Β΄ Συντακτική των

Κρητών Συνελεύσεως:
«…H ελευθεροθρησκεία είναι αρετή ιδιάζουσα κατ’ εξοχήν εις το Ελληνικόν

Έθνος, αλλ’ έχω να διαμαρτυρηθώ κατά της αντιλήψεως ότι ο Ελληνισμός

ταυτίζεται προς την έννοιαν της Ορθοδοξίας• ο Ελληνισμός προϋπήρξεν αιώνας

όλους πριν ή εμφανισθή ο Χριστός κομίζων το Ευαγγέλιον της σωτηρίας. Η

έννοια λοιπόν του Ελληνισμού δεν δύναταί ποτέ να ταυτισθή με την έννοιαν

της Ορθοδοξίας». Αναφερόμενος δε στην ρήση του πληρεξουσίου Σφακίων, ότι

«ο Ελληνισμός δεν δύναται να νοηθή άνευ Ορθοδοξίας», ο Βενιζέλος συνέχισε

το μαστίγωμα αυτών των απόψεων: «Κατά της αντιλήψεως αυτής διαμαρτύρομαι.

Είπον ότι ο Ελληνισμός υπήρξεν αιώνας όλους προ του Xριστιανισμού και

προσθέτω ακόμη ότι η λαμπρότερα περίοδος του ελληνικού πολιτισμού είναι

ατυχώς η αρχαιοτέρα. Ο Eλληνισμός, ο καταυγάζων δι’ ανεσπέρου φωτός και

ημάς τους νάνους απογόνους, δεν είναι ο πρόσφατος, δεν είναι ο

Xριστιανικός Eλληνισμός, αλλ’ είναι ο Eλληνισμός των εθνικών χρόνων.

Λοιπόν, η έννοια του Ελληνισμού δεν δύναται ποτέ να ταυτισθή προς την

έννοια της Ορθοδοξίας, και θα προσθέσω μάλιστα ότι αν γίνη παραδεκτή η

θεωρία αυτή (εφ’ όσον δεν είναι ορθόδοξος ένας άνθρωπος, δεν είναι δυνατόν

να είναι Έλλην), τότε βεβαίως όσοι ευρίσκονται εις την Eλλάδα, εάν

πιστεύουν άλλην θρησκείαν, τότε αυτοί δεν είναι Έλληνες. Δεν δύναμαι

λοιπόν να εννοήσω πώς άνδρες κατ’ εξοχήν φιλελεύθεροι, είναι δυνατόν να

πιστεύουν τας δύο αυτάς εννοίας και να σας λέγουν ότι η έννοια του

Eλληνισμού ταυτίζεται προς την έννοιαν της Ορθοδοξίας, ενώ δεν υπάρχουν

ίσως δυστυχώς δύο τόσον αντίθετοι προς αλλήλας όσον είναι σήμερον η έννοια

του Eλληνισμού προς το επικρατούν μέρος της Ορθοδοξίας».

Δέν είναι δυνατόν στήν Ελλάδα τής Ε.Ε. νά μήν μπορεί ό σύγχρονος Έλληνας

νά ονοματοδοτεί τά παιδιά του, νά τελεί τούς Γάμους του καί έν τέλει νά

κηδεύεται, νομικά "παρανόμως".

"Κάλλιο γλύστρα στο δρόμο το δικό σου παρά στο δρόμο του άλλου να ‘σαι

ορθός."
 Κ.Παλαμάς